Έχει νόημα για να αντιληφθούμε στην πράξη την αναγκαιότητα της ασφάλισης πιστώσεων να δούμε ένα case study που αφορά την περίπτωση της Τhomas Cook. Τον Σεπτέμβριο του 2019 ο κλάδος του τουρισμού διεθνώς δέχθηκε τεράστιο πλήγμα με την κατάρρευση του ταξιδιωτικού κολοσσού της Thomas Cook. Ο Όμιλος είχε ετήσιες πωλήσεις άνω των 9,5 δισ. και 22 εκατ. πελάτες σε όλο τον κόσμο. Το άνοιγμα στην ελληνική τουριστική αγορά όταν η επιχείρηση κήρυξε πτώχευση υπολογίζεται  βάσει έρευνας του Ινστιτούτου Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων (ΙΤΕΠ), που διενεργήθηκε για λογαριασμό του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος, ότι έφτανε τα 315 εκατ. ευρώ. Και αυτό είναι μόνο για τα ξενοδοχεία, δεν αφορά δηλαδή τον ευρύτερο τουριστικό τομέα. Συνολικά με την Thomas Cook συνεργάζονταν 1.193 ξενοδοχεία δηλαδή το 12% του συνολικού ξενοδοχειακού δυναμικού της Ελλάδας. Από τα εκατοντάδες εκατομμύρια που χάθηκαν από το «κλείσιμό» της οι ασφαλισμένες απώλειες υπολογίζεται ότι ανέρχονταν περίπου στο 1 εκατ. ευρώ, καθώς οι περισσότερες επιχειρήσεις είχαν αφήσει τον εν λόγω κίνδυνο ακάλυπτο.

Πέρα από την κάλυψη της οικονομικής απώλειας οι ασφαλισμένες επιχειρήσεις είχαν ένα σημαντικό όφελος: είχαν ενημερωθεί από τους διαμεσολαβητές τους για το πρόβλημα που υπήρχε με την εν λόγω εταιρεία και είχαν προχωρήσει στον περιορισμό της έκθεσής τους στο συγκεκριμένο κίνδυνο.

Η περίπτωση της Thomas Cook αναδεικνύει τη σημασία της ασφάλισης πιστώσεων και την αξιοποίησή της σαν μέσο προστασίας της επιχείρησης.